
منوچهر کمالی خیر مدرسه ساز بابلی،
مدرسه سازی بهترین یادگار فرهنگی است
مدرسهسازی یکی از بزرگترین کارهای خیر است که میتواند نسل آینده را مستعد و با علم و فرهنگ به جامعه تحویل دهد. کسانی که در راه مدرسهسازی گام برمیدارند دنبال تمکن مالی نیستند و باقی ماندن نام نیکی از آنها بهترین پاداشی است که از این کار میگیرند .
به گزارش خبرنگار جامعه خیرین مدرسه ساز کشور ، منوچهر کمالی یکی از همین خیرین است که در هشتاد و سه سالگی همچنان دوست دارد مدرسه بسازد. او چهار مدرسه ساخته و آرزو میکند تا آنجایی که توان دارد بازهم مدرسه بسازد . داستان زندگی او داستان کسانی است که در راه علم و فرهنگ کشور تلاش کردهاند و بهخوبی میدانند که مدرسه چقدر میتواند در آینده یک کشور نقش داشته باشد.
او با بیان گوشه ای از زندگی خود و تلاش در عرصه فرهنگ کشور می گوید: اول آذرماه ۱۳۱۹ در بابل به دنیا آمدم و سال ۱۳۳۸ شهرستان بابلسر مشغول خدمات فرهنگی شدم و در روستاهای این شهرستان به مدت چهار سال خدمت کردم. سال ۱۳۴۰ در دانشگاه تهران در رشته زیستشناسی قبول شدم. آن زمان آقای شیبانی رئیس دانشکده زیستشناسی بودند و همسرشان خانم ماری معلم زبان فرانسه ما بودند. بعد از چهار ماه بعلت اوضاع نابسامان مالی از دانشگاه انصراف دادم و به کار معلمی و تدریس مشغول شدم تا اینکه در سال ۱۳۴۸ در دانشگاه تهران رشته زبان فرانسه شبانه قبول شدم و تا سال پنجاه در دانشگاه تهران ادامه تحصیل دادم .
سال ۱۳۵۰ در شهرستان بابلسر دانشکده اقتصاد تأسیس شد و من طی نامهای درخواست کردم که از دانشگاه تهران به بابلسر منتقل و در رشته اقتصاد ادامه تحصیل بدهم . بهاینترتیب سال ۱۳۵۳ در رشته اقتصاد فارغالتحصیل شدم و در هنرستان نوشیروانی بابل تدریس میکردم . عصرها هم معاونت هنرستان را برعهده داشتم . درچند هنرستان و دبیرستان هم تدریس می کردم.
وی درباره نحوه ورود به عرصه مدرسه سازی گفت: از طریق سیدحسن فلاح نوشیروانی که بنیانگذاردانشکدههای فنی بابل بودند با کار خیر آشنا شدم و از دور ناظر کارهای خیر ایشان بودم . قبلاز کارهای خیر مدرسه سازی در بابل سعی میکردم برای دختران بیبضاعت جهیزیه تهیه کنم. یکی از روزها به ما پیشنهاد شد در کار خیر مدرسهسازی مشارکت کنم. به این ترتیب در سال ۱۳۹۵ در منطقه صدر السادات اهواز مدرسهای به نام خودم تأسیس و در اختیار آموزش و پرورش قرار دادم.
بعد از آنهم چهار دبستان یک کلاس بنام نوهام ، همسرم ، پسرم بنا کردم و مدرسه ای را به نام مادرم هوشمند کردم .
سپس یک مدرسه که در سیل رامیان گرگان آسیبدیده بود را با تأمین هزینه بازسازی کردم . علاوه بر آن هر سال چند نفر را در دانشگاه تهران بورسیه میکنم و امسال هم پنج نفر از بچههای دانشگاه را بورسیه کردم.
وی در باره تفاوت ساخت مدرسه و با دیگر کارهای خیر گفت: من چون فرهنگی بودم گرایش بیشتری به مدرسهسازی داشتم. البته در کنار آن سعی کردم به بیبضاعتها کمک کنم و همیشه دنبال تمکن مالی زیاد نیستم . معتقدم برای کار خیر خدا میرساند .
مصاحبه : نزاکت اللهیاری
پیاده و تنظیم : یوسف حیدری