به گزارش خبرنگار جامعه خیرین مدرسه ساز ، حسین سرمه که معتقد است در زندگی اش دو بار بازنشسته شده از روزهایی گفت که به عشق ادامه تحصیل در 73 سالگی وارد دانشگاه شد. می گوید : " سال 1317 به دنیا آمدم و بعد از 30 سال کار در اداره پست سال 1372 بازنشست شدم. بعد از اینکه وارد کانون علمی و آموزشی قلمچی شدم می دیدم که بچه ها برای ادامه تحصیل و قبولی در دانشگاه به این مرکز می آیند و با موفقیت وارد دانشگاه می شوند. دیپلم داشتم و احساس می کردم از همه آنها عقب مانده ام. سال 1390 وقتی در کانون جشن وقف گرفتیم تصمیم گرفتم ادامه تحصیل بدهم. سرانجام در رشته کارشناسی تعاون پذیرفته شدم و در 73 سالگی پشت میز دانشگاه نشستم. بعد از فارغ التحصیلی این بار در مقطع کارشناسی ارشد رشته مدیریت کارآفرینی دانشگاه شاهد قبول شدم و آن را هم با موفقیت به پایان رساندم. وی درباره اینکه چطور وارد عرصه مدرسه سازی شد گفت:‌زمانی که آقای قلم چی خیر مدرسه ساز ، مدرسه فدک را در منطقه 18 شروع به ساخت کرد من به عنوان ناظر بر نحوه ساخت نظارت می کردم. هر بار که سر ساختمان مدرسه می‌رفتم با خودم می گفتم یعنی می شود من هم یک روز مدرسه بسازم. بارها از خدا خواستم به من توان بدهد وشرایطی را فراهم کند تا من هم بتوانم در این کار بزرگ مشارکت داشته باشم. خدا کمک کرد و بعد از مدتی شرایط ساخت اولین مدرسه در روستای دوتویه کهریزک فراهم شد. این روستا محروم است .بچه ها در یک اتاقی که هیچ شباهتی به مدرسه نداشت درس می خواندند.

سال 86 یک مدرسه 6 کلاسه در این روستا ساختم و به خاطر علاقه ای که به نوه ام مهدیار دارم اسم او را روی این مدرسه گذاشتم. هیچ وقت چهره خندان و برق شادی بچه های روستا را وقتی مدرسه افتتاح می شد فرامو ش نمی کنم .توان مالی نداشتم اما وقتی پای عشق وسط باشد همه چیز فراهم می شود. بخشی از پول ساخت مدرسه را وام گرفتم و بقیه آن را هم خودم تهیه کردم.  . بعد از ساخت مدرسه آقای قلم چی گفت چرا اسم نوه ات را برای مدرسه انتخاب کرده ای و چرا اسم خودت را روی مدرسه نگذاشتی؟ گفتم به خاطر علاقه زیادی است که به نوه ام دارم و او به شوخی گفت حالا دخترهای تو ناراحت می شوند که چرا به اسم آنها مدرسه نمی سازی و بین آنها و پسرت فرق می گذاری. همان جا نیت کردم که دو مدرسه به نام دخترانم بسازم. حسین سرمه درباره ساخت دومین مدرسه در روستای نجم آباد کهریزک گفت: با یک نفر آشنا شدم که وارث نداشت و فقط دو خواهر داشت. با آنها صحبت کردم که پولی که دارند را برای ساخت مدرسه هزینه کنند و از خودشان به یادگار بگذرانند تا دانش آموزان روستای محروم نجم آباد بتوانند تحصیل کنند. آنها قبول کردند و مبلغ 80 میلیون تومان پولی که داشتند را به من دادند و من هم بقیه مبلغ مورد نیاز را تامین کردم و یک مدرسه 6 کلاسه در روستای نجم آباد ساختم. اما ماجرای ساخت سومین مدرسه در مقیم آباد کهریزک هم در نوع خود جالب است. حسین می گوید: سومین مدرسه را در روستای مقیم آباد ساختم ونام همسرم زرین تاج شهبازی را برای این مدرسه انتخاب کردم چون او همیشه کنارم است و بهتر دیدم نام او را برای این مدرسه انتخاب کنم . روزی که قرار بود مدرسه را افتتاح کنیم به او چیزی نگفتم. وقتی نام خودش را در تابلوی سردر مدرسه دید از خوشحالی اشک ریخت. حالا هم  اگر خدا عمر بدهد می خواهم دو مدرسه به نام دو دخترم بسازم.