یادبود دوازدهمین سالگرد درگذشت «حسنعلی علیپور» بزرگ خیر مدرسه‌ساز کشور
«حسنعلی علیپور» بزرگ خیر مدرسه‌ساز کشور بود که تمام داراییش را صرف مدرسه سازی کرد و ۷۲ مدرسه به عدد شهدای کربلا به همت وی در کشور ساخته شد. او در ۱۴ تیر ۱۳۸۹ درگذشت.
به گزارش روابط عمومی جامعه خیرین مدرسه ساز کشور ، در گذر ثانیه‌ها و لحظات عمر آنچه حقیقتی جاودانه و همیشه ماندگار پیدا می‌کند، نام نیکی است که در سترگ دفتر تاریخ ابدی و جاودانه می‌ماند و همیشه چون نگینی بر تارک تاریخ بشریت می‌درخشد.
14 تیر ماه 1401؛ 12 سال از درگذشت مرحوم «حسنعلی علیپور» بزرگ‌خیر مدرسه‌ساز کشور می‌گذرد، اما این خورشید احسان و خیّر مدرسه‌ساز طلوع جاودانه‌ای در دل‌ها و قلب‌ها یافته است.
«حسنعلی علیپور» در سال 1317 در روستای دیجویجین از توابع اردبیل دیده به جهان گشود و با ساخت یک مسجد در زادگاهش گام به وادی فعالیت های خیرخواهانه گذاشت و پس از آن به مدرسه سازی روی آورد. او با عشق و علاقه‌ای وصف نشدنی مدرسه ها ساخت تا به 72 مدرسه به عدد شهدای کربلارسید.
علیپور مردی از تبار واقفان و خیرانی بود که بی‌ادعا تمام مال و منال خود را در راه مدرسه‌سازی بخشیده و بدون اینکه کوچکترین بهره و چشم‌داشتی به آنها داشته باشد سرمایه زندگی خود را وقف علم و خشنودی دانش‌آموزان این سرزمین کرده است.
او به ارزش و اهمیت علم و تحصیلات واقف بود، به رغم آنکه در موقعیت مالی و رفاهی خوبی در آلمان قرار داشت و از تاجران فرش به شمار می‌رفت همه سرمایه زندگی خود را صرف مدرسه‌سازی و آینده دانش‌آموزان این مرز و بوم کرد تا فرهنگ ایرانی و اسلامی بیش از گذشته اعتلا یابد.
این خیر مدرسه‌ساز که به عنوان خورشید خیرین مدرسه‌ساز کشور همیشه جلوه‌گری کرده و پر‌تلألو بود، نام و نشانی صادقانه و بی‌ریا دارد که نامش با کلماتی همچون 14 معصوم (ع)، مدرسه‌سازی، 72 تن شهدای کربلا و عبارت‌های پاک و مقدس‌تری جلوه‌گری می‌کند به طوری که نامش با ده‌ها واژه مثبت گره خورده و به راحتی نیز این حقیقت از دل‌ها و زبان‌ها گسستنی نیست.
امروز نام علیپور را بیرون از مرزها و حتی در آسمان‌ها صدا می‌زنند چرا که این مرد وارسته که در مقام رضای الهی قرار گرفته از خود آثاری را به یادگار گذاشته است که نسل‌های امروزی و آینده از ثمره آن بهره برده و لذت می‌جویند.
اما راز ماندگاری علیپور را باید در خدایی بودن رفتار، گفتار و کردارش جست‌وجو کرد که مرگ او را می‌توان طلوعی دوباره در ساحت علم، ادب و فرهنگ و اخلاق دانست که این شخصیت وارسته بدون توجه به زر و زور دنیا همت متعالی کرد تا فرزندان این مرز و بوم شایسته و مطلوب تحصیل کرده و انسان‌های وارسته و شاخصی شوند.
در گذر ثانیه‌ها و لحظات عمر آنچه حقیقتی جاودانه و همیشه ماندگار پیدا می‌کند نام نیکی است که در سترگ دفتر تاریخ ابدی و جاودانه می‌ماند و همیشه چون نگینی بر تارک تاریخ بشریت می‌درخشد.و حسن علی علیپور به عنوان خورشید احسان و همیشه جاوید دل‌ها و قلب‌ها منور مانده و هر روز نیز روشن‌تر در باور‌ها و اعتقاد‌ها می‌ماند.