چاپ
کد خبر: ۳۶۰۵
گفتگو با محمد تقی معتمدیان خیر مدرسه ساز ،
ساخت مدرسه ، رویایی که در جوانی محقق شد
برای ساختن آینده فرزندان این مرزو بوم ، تمام هَم و غم خود را به کار می برد چون معتقد است فرصت کم است و باید دست به کار شد .او به رویاهای ،خود و برادرش که همان ساخت مدرسه بود در جوانی جامعه عمل پوشاند.
به گزارش خبرنگار جامعه خیرین مدرسه ساز کشور ، اگر امروزه کشورهای «توسعهیافته» به این نام شناخته میشوند اگر اقتصاد و یا صنعتی قوی دارند به دلیل وجود فضای آموزشی مناسب و شرایط تحصیل فرزندانشان است . فرزندانی که روزی آینده کشور را به دست می گیرند و شرایط پیشرفت و ترقی جامعه را در زمینه های مختلف رقم خواهند زد . بنابراین مدرسه مهمترین مکانی است که کودکان میتوانند در آن رشد کنند، اصول انسانی را بیاموزند و در نهایت پیشرفت کشور را حاصل کنند. یکی از خیرینی که موجب ارتقا سطح علمی دانش آموزان شد و مدرسه ای با امکانات روز احداث کرد برادران معتمدیان هستند که بنا به قرار گرفتن در شرایطی خاص در کودکی تصمیم می گیرند فضایی آموزشی در خور شاخصیت و شان معلمان و دانش آموزان کشورشان بنا کنند. با محمد تقی معتمدیان خیر مدرسه ساز گفتگویی داشتیم که خواندش خالی از لطف نیست.
شرایط متفاوت جنگ و مدرسه سازی
محمد تقی معتمدیان متولد 1358 در شهر تهران بدنیا آمد. پدرش محمد مهدی معتمدیان و مادرمولود اسلامیه نام دارند . او یک برادر کوچک تر از خود به نام عبدالحامد دارد که باهم قدم در عرصه امور خیریه می گذارند. زمان جنگ بود، آن ها در آموزشگاهی واقع در منطقه 3 شهر تهران درس می خواندند .اما مدرسه ها به دلیل موشک باران تعطیل بود. همین موضوع باعث شد که آنها در شرایط متفاوت تری ادامه تحصیل دهند و این امر زمینه کار خیری در جوانی آنها شود. او می گوید: وقتی من و برادرم عبدالحامد در چادر برزنتی در پارکینگ مدرسه خانم ادیبی مشغول تحصیل بودیم . همیشه به این فکر می کردم که آموزش خیلی اهمیت دارد و شاید فیزیک و فضای یک مدرسه آن قدر که محتوای معنوی آن اهمیت دارد، مهم نباشد ولی مدرسه باید یک مکانی برای گسترش آموزش های معنوی، انسانیت و شخصیت سازی برای یک کشور باشد. به همین دلیل با هم تصمیم گرفتیم از میان تمام کارهای خیر ، مدرسه سازی را انتخاب نماییم .
ساخت مدرسه ای به نام مادر
او می گوید: حدود چهار سال پیش بود که با همراهی برادر و پدرم مدرسه ای به نام مادرمان بانو " مولود اسلامیه " بنا کردیم و در طرح " به یاد مادرم مدرسه می سازم " در منطقه 8 آموزش و پرورش شهر تهران نیز مشارکت کرده و 25 کاشی به نام مادرخریداری کردیم . مادرم هرگز راضی به نامگذاری مدرسه به نام خودش نبود، اما من و برادرم چون مدرسه دخترانه بود و مادرم شخصیت بسیار مهربان و با گذشتی داشت با اجازه پدر، مدرسه را به نام او نام گذاری کردم. برای ما انتخاب بین نام پدر و مادر بسیار سخت بود، اما تصمیم گرفتیم اولین مدرسه را به نام مادر و دومی را به نام پدر احداث نماییم .من و برادرم معتقدیم فضای فیزیکی مدرسه و امکانات موجود آن می تواند نقش بسزایی در شکوفایی استعدادهای دانش آموزان این مرز و بوم داشته باشد بنابراین بر تمام قسمت های ساخت مدرسه نظارت داریم و مدرسه ای که بحمدالله ساخته ایم به لطف و خواست خدا مدرسه خوبی از لحاظ سطح علمی در منطقه بوده است. ما همواره مشوق دوستان و اهل فامیل هستیم و این کار خدا پسندانه را به تمام کسانی که استطاعت مالی دارند توصیه می کنیم تا این امر خداپسندانه را که کانون محبت انسانیت و کارخانه انسان سازی است با عشق ادامه دهند.
ساخت مدرسه رویایی که محقق شد
روز افتتاح مدرسه برای من ، برادر و پدر و مادرمان روز خاصی بود و همگی از خوشحالی اشک می ریختیم . روزی که در آن رویای همیشگی مان محقق شده بود و توانسته بودیم کاری برای کشورمان انجام دهیم. کاری که به لطف خداوند بهترین اتفاق زندگیمان بود . مدرسه سازی کار مهم و تاثیرگذاری است و هرچه از شیرینی و حلاوت این کار بگوییم تا کسی خودش طعم آن را نچشد، متوجه نمی شود. وقتی انسان متوجه می شود که در آینده سازی یک کشور نقش دارد، بدون هیچ شک و تردیدی این کار را دنبال می کند و شتاب می گیرد که این کار را به ثمر برساند.
آرامش سهم ما از کار خیر
محمد تقی می افزاید : آرامش بزرگترین لطفی است که خداوند بعد از کار خیر به انسان می دهد،خوشحالیم در جوانی این کار را انجام دادیم و از سن کم توانستیم وارد این امر مهم شویم قطعا راه را ادامه می دهیم و به فکر ساخت مدارس دیگر هستیم . او توصیه ای هم برای دانش آموزان دارد و می گوید: توصیه من به دانش آموزان این است که از این محیط فرهنگی و علمی مناسب، نهایت استفاده را ببرند و لحظه ها را برای آینده بسیار قدر بدانند و تلاش کنند انسان هایی تاثیرگذار و شایسته ای باشند.
نزاکت اللهیاری