به گزارش خبرنگار جامعه خیرین مدرسه ساز کشور ؛ خود را اینگونه معرفی می کند:«شاگرد کوچک مدرسه عشق هستم» همین و بس. مهندس فرهاد شاهسوارانی را اما باید اینگونه معرفی کرد: یکی از مردان نیک اندیش روزگار که در سنگر مدرسه سازی، سال هاست فعالیتی مجدّانه دارد و از خیّران پر همت و پر تلاش استان مازندارن به شمار می رود. او متولد سال 1336 و در حال حاضر ساکن شهر ساری است. مهندس شاهسوارانی دارای مدرک تحصیلی کارشناسی عمران، سال هاست که برای انسجام و تمرکز بیشتر در انجام فعالیت های خیر خواهانه در عرصه وسیع آموزش و پرورش کشور، بنیاد فرهنگی را به نام «آرش» راه اندازی کرده و درکنار انجام کارهای متعدد فرهنگی، تا کنون مدارس بسیاری را نوسازی، بازسازی ، مرمت و  نگهداشت کرده است. او عاشقانه قدم در این مسیر ستودنی نهاده و اهداف نیک بسیاری را دنبال می کند و همچنان  عاشق و پر تلاش در این راه گام های استوار خویش را پیوسته و مستمر برمی دارد و معتقد است در این مسیر تداوم،ثبات قدم و حرکت جمعی اهمیت بسیاری دارد. سیر و سلوک او در این سنگرعشق، مصداق همان بیت شعری است که در پاسخ به یکی از سوالات مان، بازگو کرد؛ بارها گفته ام و بار دگر می گویم/ که من دلشده این ره نه به خود می پویم. برای آشنایی با این انسان نیک اندیش و خدمات خیّرانه اش خواندن این مصاحبه را از دست ندهید. 

یک اتفاق ساده

می گوید یک اتفاق ساده او را به سمت این مسیر نیکو سوق داد و این همه را فقط و فقط لطف الهی می داند:« بارها گفته ام و بار دیگر می گویم/ که من دلشده این ره نه به خود می پویم.» مهندس فرهای شاهسوارانی اما داستان آن اتفاق ساده را اینگونه برایمان بازگو می کند:« حدود سال 81  بود که در مسیر رفتن به استان گلستان، بعد از شهر ساری، یکدفعه به یک سه راهی رسیدم که یکی از مسیرها سمت روستایی می رفت که پدر و مادرم در بازه زمانی سال های 1335 تا 1340 در مدرسه آن به عنوان معلم مامور به خدمت بودند و طی همان سال ها در این مدرسه نیز اسکان داشتند و من در آن مدرسه به دنیا آمدم. با دیدن تابلوی روستای اسلام آباد بدون هیچ برنامه قبلی تصمیم گرفتم به مدرسه ای که در آن به دنیا آمده بودم سری بزنم.»

 مدرسه را که دید اما بسیار متاثر شد:« مدرسه ای که سال1335 ساخته شده بود در آن زمان تبدیل به مخروبه شده بود و متاسفانه همچنان بچه های روستا در آن شرایط تحصیل می کردند. از دیدن این وضعیت بسیار آزرده خاطر شدم و همانجا از خدا خواستم کمکم کند تا این مدرسه را نوسازی کنم.»

 این رویا اما در سال 84 رنگ واقعیت به خود گرفت و همزمان نیز اتفاق خجسته دیگری را نیز رقم زد:« همزمان با شروع به کار ساخت مدرسه روستای اسلام آباد، اهالی روستای دیگری به نام جامخانه از من خواستند که بازدیدی از مدرسه روستایشان، داشته باشم که متاسفانه بعد از بررسی متوجه شدم، ساختمان مدرسه فاقد پی است و هر آن امکان ریزش وجود داشت و تاسف برانگیزتر اینکه در آن شرایط دانش آموزان روستا در حال تحصیل بودند که با توجه به شرایط بحرانی موجود کار ساخت ساختمان جدید مدرسه در این روستا نیز آغاز شد و در مهر سال85  هر دو مدرسه،  همزمان با هم افتتاح شدند.»

تولد بنیاد فرهنگی آرش

مهندس شاهسوارانی همزمان با افتتاح دو مدرسه مجوز فعالیت بنیاد فرهنگی آرش را نیز اخذ کرد تا این مسیر بهشت گون حتی بعد از او و یا اعضای خانواده اش از طریق این بنیاد که هیئت  امنایی اداره می شود ادامه یابد و به همین دلیل سهام بعضی از فعالیت های اقتصادی خود  را به نام بنیاد فرهنگی آرش کرده تا در آینده از نظر مالی تامین باشد و روی پای خود بایستد و پر توان ماموریت فرهنگی خویش را در جای جای این مرز و بوم به انجام رساند. بنیاد آرش اهدف بسیاری را دنبال می کند که شاهسوارانی در این باره برایمان بیشتر توضیح می دهد:«ساخت، نوسازی، بهسازی، مرمت و نگه داری مدارس همچنین آموزش و انجام فعالیت های فرهنگی در مدارس از مهم ترین اهداف این بنیاد فرهنگی به شمار می رود که به یاد آرش اسطوره صلح کهن کشورمان نامگذاری شده است. آرش کمانگیر قهرمانی بود که جانش را فدای صلح وطن کرد.»
طبق توضیحات وی بنیاد آرش یک مرکز خیریه نیست و به همین دلیل به هیچ عنوان برای دست یابی به اهدافش  اعانه نمی پذیرد و یا برای رفع و رجوع هزینه هایش، در پی جمع آوری پول از مردم و خیرین نیست. فقط و فقط چنانچه کسی  بخواهد از طریق این بنیاد به اعتلای فرهنگی کشور کمکی داشته باشد می تواند از طریق انجام کار فرهنگی نسبت به این کار اقدام کند و اینگونه با این بنیاد فرهنگی فعال همکاری داشته باشد.

ماموریت؛ نگهداشت مدارس

اینگونه که از صحبت های مهندس شاهسوارانی بر می آید بنیاد آرش علاوه برهدف مدرسه سازی گستره وسیعی ازفعالیت های فرهنگی را در مدارس دنبال می کند که درباره توضیح می دهد:« ببینید وقتی که آدم قدم در این راه می گذارد همه اش در واقع گشایش است. مدام راهنمایی و هدایت می شود. وقتی شما یک مدرسه می سازی در ادامه با حقایق دیگری روبه رو می شوید؛ کمبود ها و کاستی های دیگری رامی بینیدکه هریک نیازمند رسیدگی و توجه است. مدرسه می سازید و بعد متوجه می شود که بسیاری از دانش آموزانش دچار مشکلات فراوانی هستند و این مشکلات نشات گرفته از گرفتاری و دشواری هایی است که خانواده هاشان به آن دچارند و نیازمند رسیدگی است. شما وقتی مدرسه می سازید احساس خشنودی پیدا می کنید اینکه یک سخت افزار، یک ساختمان را ساخته اید، اما وقتی می بینید برخی از بچه های آن مدرسه حتی نمی توانند یک وعده غذای گرم در طول روز بخورند خب این خیلی خیلی ناراحت کننده است و وقتی می فهمید که حتی معلمان ما خیلی هاشان مجبورند شغل دوم داشته باشند، یا برای تامین معیشتشان تاکسی برانند، خوب اینها بیش از همه شما را درگیر می کند و دنبال چرایی اش می گردید و این سوال برای شما مطرح می شود که چرا ما باید در همچین وضعیتی باشیم. بعد که بررسی بیشتری می کنی متوجه می شوی، آموزش و پرورش نیز مشکلات و کمبود هایی دارد و متاسفانه آنچه که از بودجه و امکانات نیازمند است برایش فراهم نمی شود و موقع تقسیم بودجه در استان، بودجه مورد نیاز آموزش و پرورش هزار تکه می شود و در نهایت به آموزش و پرورش آنچه که در خورش است نمی رسد.»

مدرسه سازی فقط کافی نیست

به گفته وی آموزش و پرورش یک کشور برای اینکه بتواند روی پای خود بایستد، باید 30 درصد از بودجه رادر اختیار داشته باشد و همه کشور های پیشرفته و توسعه یافته به همچین عدد و رقمی رسیده اند تا رشد پیدا کنند و به بالندگی برسند:«متاسفانه درکشور ما سالهاست که این بودجه کاهنده تر و کمتر شده است. الان میانگین کشوری ما در بودجه کمتر از10 درصد است و در مازندران تا 3 سال پیش چهار و هفت دهم درصد بود که خوشبختانه با فعالیت هایی که مجمع خیرین در این استان کرد توانستیم با همکاری آموزش و پرورش و سایر مسئولان این رقم را به شش و هشت دهم درصد برسانیم که باز هم با استانداردهای جهانی فاصله بسیاری دارد. بنابراین امروز خیرین ما فقط موضوع را مدرسه سازی نمی بینند.»

نائب رئیس مجمع خیرین مدرسه ساز استان مازندارن تاکید می کند:« فراموش نکنیم برای داشتن یک فردای بهتر و برای یک آینده بهتر و برای سرزمینمان و برای فرزندانمان، برای سربلندی ایران و ایرانی مدرسه سازی فقط کافی نیست بلکه امروز خیرین باید در همه زمینه ها به کمک آموزش و پرورش بیایند و علاوه بر مدرسه سازی به مدرسه داری نیز روی آورند و مدارس را تحت پوشش گرفته و با رفع کمبود ها و کاستی ها و مشکلات آن یاری رسان آموزش و پرورش باشند.»

شاهسوارانی معتقداست مسائل امروز مدارس فقط با ساخت و ساز حل نمی شود و مشکلات بسیار فراتر از نوسازی ساختمان مدارس است و به همین دلیل بنیاد آرش علاوه بر ساخت مدرسه در کنار دانش آموزان، معلمان، خانواده ها و آموزش و پرورش ایستاده و برای رفع همه کمبود ها پای کار است.

آموزش خانواده ها در مناطق محروم

طبق توضیحات شاهسوارانی بنیاد آرش تا کنون 2 مدرسه دو شیفته را به بهره برداری رسانده و در حال حاضر 21 مدرسه را تحت پوشش دارد که خیلی ها را بازسازی و نوسازی کرده و آنها را به شکل هیئت امنایی اداره می کند. با توجه به اینکه مقوله آموزش یکی از اهداف مهمی است که از سوی این بنیاد در همه این مراکز آموزشی دنبال می شود از این خیر نیک اندیش می خواهیم که دراین باره بیشتر برایمان توضیح دهد :«بحث آموزش خانواده ها به خصوص در مناطق محروم، یک  مسئله بسیار بسیار مهم به شمار می رود و لازم است که به این مسئله توجه ویژه ای شود وگرنه شکاف بین دانش آموزانی که باسواد و با دنیای جدید آشنا می شوند و معلومات کسب می کنند با خانواده هاشان هر روز بیشتر و بیشتر خواهد شد، به همین دلیل نیاز است حتما برنامه آموزش خانواده در مدارس دنبال شود. ما این برنامه را در 21 مدرسه تحت پوشش بنیاد داشته ایم و نتایج بسیار خوبی هم گرفتیم. در مورد معلمین عزیز نیز باید گفت که آنها هم برای مواجهه هر چه بهتر با دانش آموزان به کلاس های ضمن خدمت همچون دوره های روانشناسی نیاز دارند چون مشکلات و پیچیدگی ها به خصوص در مدارس  دخترانه زیاد هست. ما در واقع یکی از کارهایی که در بنیاد انجام داده ایم پرداختن به این آموزش ها بوده و خوشحالم که معلم های عزیز جلوتر از ما خودشان نه تنها متقاضی شرکت در این کلاس ها هستند، بلکه آموزش هایی که در این کلاس ها می بینند را به بقیه دوستان و همکاران خودشان منتقل می کنند و این کار خیر معلمان همیشه مستدام و همیشگی هست.»

 پله پله تا خدا

خیّر مدرسه ساز استان مازندران درباره احساسش درخصوص کار متفاوت مدرسه سازی می گوید:«در واقع این احساس را دارم که وقتی مدرسه می سازیم داریم آینده را می سازیم. داریم فرهنگ را می سازیم و امید را بارور می کنیم. داریم دانش را گسترش می دهیم و در واقع قدم به قدم به سمت تعالی می رویم. رسد آدم به جایی که به جز خدا نبیند.»

او در ادامه درباره تاثیر کار نیک مدرسه سازی بر روح زندگی اش اینگونه توضیح می دهد:« وقتی اولین مدارسم ( دو مدرسه با هم) به بهره برداری رسید و آغاز به کار کرد، با خودم فکر کردم که مدرسه سازی رسیدن به اوج هست اما خیلی زود متوجه شدم که این کافی نیست و مدرسه داری زندگی کردن در اوج هست و در واقع می توانم بگویم پرداختن به هر دو در کنار هم یکی از زیباترین بخش های زندگی من را تشکیل داده است.»

ارتباط با دانش آموزان

بسیار علاقه مند به ارتباط با دانش آموزان مدارسی است که زیرنظر بنیاد اداره می شود تا به این ترتیب با مشکلات و دغدغه های آنها بیشتر آشنا می شود:« شاید که فرصت خیلی اجازه این کار را ندهد اما سعی می کنیم با این عزیزان و خانواده هاشان در روز هایی مثل زمین پاک، روز دانش آموز و ... به دامن طبیعت برویم و طبیعت را پاکیزه نگه داریم و راجع به حفظ محیط زیست با هم گفت و گو کنیم. گاهی وقت ها حتی به دیدار محیط بانان می رویم و سعی می کنیم در کارهای عملی که نیاز دانش آموزان هست مشارکت داشته باشیم. مثلا با هم زباله های رها شده در طبیعت را جمع و سعی می کنیم محیطی پاکیزه برای همه زمینیان فراهم کنیم.»

از شاهسورانی در ادامه می خواهیم که یکی از خاطرات به یاد ماندنی اش از دانش آموزان را نیز برایمان تعریف کند:« کار ما همه اش خاطره است. اما وقتی که اولین مدرسه را ساخته بودم و یک جلسه ای داشتم در روز دانش آموز با شورای دانش آموزی آن مدرسه، یکی از دانش آموزان عزیز نامه ای نوشته بود و در شورا قرائت کرد که برایم بسیارجالب بود  و در ذهنم خاطره شد. او در نامه اش گفته بود می خواهم درس بخوانم و مهندس شوم. می خواهم خیّر بشوم و مدرسه سازی کنم.  اما تا آن روز چون شما خیّرین دیگر در ایران کمبودی برای ساخت مدرسه باقی نخواهید گذاشت من در نقاط محروم جهان مدرسه خواهم ساخت.»

خانواده همراه و مشوق

قطع به یقین در کنار هر انسان موفقی می توان رد پایی از همراهی خانواده به عنوان عامل موثری برای تشویق و انگیزه بخشی یافت. شاهسورانی نیز ازاین امر مستثنی نبوده و تاکید می کند اعضای خانواده در این مسیر همواره همراه  و مشوق وی بوده اند :«بدون شک ما هیچ وقت تنها نبودیم و همه ما انسانها موجودی اجتماعی و در وهله نخست در ارتباط با خانواده هستیم. من هم پدر و مادری معلم دارم که هنوز هم در مسیر تعلیم و تربیت گام بر می دارند و همسری دارم که دبیر بوده  و هنوز هم به کار معلمی مشغول است و فرزندان هم با این که معلم نیستند همیشه در این مسیر همراه من و درکنار من بوده اند و من را حمایت کرده اند.»

شاید در ادامه برای شما نیز جالب باشد که بدانید آرزوی این خیر مدرسه ساز چیست. مهندس شاهسوارنی در پاسخ به این سوال مکثی می کند و مصمم اینگونه پاسخ مان می دهد:« آرزویی جز سرافرازی ایران و ایرانی ندارم و همه امید من این هست که آنچه شایسته هم میهنانم است به زودی و به خوبی فراهم شود. »

فردای بهتر در دست دانش آموزان

نائب رئیس خیرین مدرسه ساز استان مازندران معتقد است خیرین مدرسه ساز آینده را می سازند و بخش قابل تاملی از پیشرفت آینده به فعالیت خیرین مدرسه ساز گره خورده است. بر همین اساس امیدوار است که بتواند بنیاد فرهنگی آرش را ماندگار کند تا حتی وقتی که او و یا باقی اعضای خانواده نباشند این مسیر فرهنگی همچنان پر توان ادامه یابد و چون رودی خروشان برای اعتلا و پیشرفت کشور همواره در حرکت و آبادانی باشد:« امیدوارم روزی برسد که ما در این مملکت نیاز به ساخت مدرسه نداشته باشیم. فضای آموزشیمان به استاندارد های دنیای رسیده باشد و فرزندان ما آنچنان که شایسته و در شان آنهاست آموزش ببینند. بزرگ و برخوردار شوند و ایرانی آباد و سرفراز بسازند.»

اینجاست که توصیه ای به افراد برخوردار برای گرایش به مسیر مدرس سازی و  مدرسه داری می دهد:«امیدوارم که این لیاقت و شایستگی را داشته باشند تا از لذت مدرسه سازی و بودن در کنار بچه ها برخوردار شوند.»

شهسوارنی همچون پدری دلسوز پیامی نیز برای دانش آموزان دارد:«من می دانم من امید دارم من مطمئن هستم که آنها فردای بهتری را برای ما می سازند بنابراین خودشان را برای ساختن این فردا مجهز کنند.»

سخنی با مسئولان

همه مسئولان ما از بالاترین مقام کشور تا همه رده ها می گویند که پرداختن به آموزش و پرورش بزرگترین سرمایه گذاری به شمار می رود اما در عمل می بینیم که فاصله حرف تا عمل بسیار هست. توجه به آموزش و پرورش توجه به آینده کشور است. هیچ کشوری به اوج نخواهد رسید مگر اینکه شان معلمانش آنچنان که شایسته است رعایت شود. معتقدم  وظیفه مسئولان ما این است که شرایطی را فراهم کنند که آنچه شایسته آموزش و پرورش است در اختیارش قرار گیرد. این همه کمبود شایسته آموزش و پرورش کشور ما نیست.

حرف آخر

امیدوارم که خیرین ما در کنار آموزش و پرورش و در کنار نوسازی مدارس بتوانند به آنچه کهنه و منسوخ هست آنچه که باید نوسازی شود و آنچه که باید به طرزی نوین به آن نگریسته شود دست پیدا کنند و هر روز آموزش و پرورشی بهتر از روزها و سال های قبل داشته باشیم. فردای بهتر بدون توجه کافی به امر آموزش و پرورش فرزندانمان، میسر نخواهد بود.

خبرنگار ؛ مریم ناگهی

منتشر کننده : نزاکت اللهیاری