محمدرضا حافظی بنیانگذار جامعه خیرین مدرسه‌ساز کشور سال‌ها به عشق دانش‌آموزان کشورش، برای احداث مدرسه تلاش کرد؛ البته سالیان گذشته کمتر مدرسه می‌ساخت و بیشتر به جذب خیرین می‌پرداخت و تلاش می‌کرد تا برای تحصیل دانش‌آموزان کشور در مناطق محروم، سرپناه ایجاد کند؛کهولت سن و بیماری مانع کار خیر او نبود و او همواره عنوان می‌کرد که در دوره دوم زندگی‌اش قرار دارد؛ جامعه خیرین مدرسه‌ساز را گسترش داد و جمع آنها را به ده‌ها هزار نفر رساند؛ آنقدر تلاش کرد که اکنون 30 درصد مدارس کشور توسط خیرین احداث شده‌اند.

حالا او نیست اما جایش خالیست؛ محمدرضا حافظی 21 خرداد سال 98 برای همیشه چشمانش را بست اما از خود یادگاری بزرگی گذاشت و آن هم کار خیر مدرسه‌سازی بود و از همه زیباتر آنکه، آنقدر آن نهال کوچک رشد کرده و ریشه دوانده بود که حالا به درختی تناور تبدیل شده است؛ درختی که ریشه‌های آنچنان محکم در دل خاک جای گرفتند که هیچ باد سهمگینی به آن لطمه نخواهد زد.

به یمن تلاش‌های این مرد بزرگ و حضور گرم و نوع‌دوستانه خیرین ایران زمین، روز ولادت امام حسن مجتبی(ع) به عنوان روز تکریم خیرین از سوی شورای عالی انقلاب فرهنگی نام گذاری شد. همچنین خیابانی در شهر بروجرد زادگاه این بزرگمرد مدرسه ساز به نام وی نامگذاری شد تا یادو نامش همیشه در دلها باقی بماند.

روحش شاد یادش گرامی